„Sharing Heritage” to tytuł pierwszy Rok Dziedzictwa Kulturowego 2018. Skupia się on na skarbach i pięknie kulturowej różnorodności Europy. Pomysł projektu został rozwinięty przez Niemiecki Narodowy Komitet Ochrony Zabytków przy Rzeczniku do Spraw Kultury i Mediów Rządu Republiki Federalnej Niemiec wraz z licznymi partnerami w całej Europie. Parlament Europejski i Komisja Europejska wsparły tę inicjatywę, gdyż „Sharing Heritage“ ukazuje nie tylko budynki jako świadectwa historii, ale także wzrosłe przez stulecia krajobrazy kulturowe Europy i jej dziedzictwo w muzyce, literaturze, obyczajach i rzemiośle. Wszystko to nas ukształtowało. I wszystko to przekazujemy dalej. „Sharing Heritage“ łączy nasząteraźniejszośći przyszłość, łączy generacje, no poziomie regionu- Europy. Patronat nad niemieckim wkładem objął Prezydent Frank Walter Steinmeier.
Pomysł i impuls do przemyślenia: Wystawa ta nie jest wypełnioną aż po brzegi wyspą informacji, lecz bodźcem do samodzielnej kontynuacji rozważań. Temat wystawy jest jasny i łatwy do zrozumienia. Jego celem jest pojęcie imienia, miejsca i historii jako części własnej rzeczywistości i tożsamości – tu i teraz. Makulaturowe kartony przeznaczone do wielokrotnego użytku są symbolicznym działaniem na rzecz zròwnoważonego rozwoju ekologicznego. Zwykły materiał do pakowania staje się nietypowym nośnikiem informacji. Jego prosty w zastosowaniu kubiczny kształt, zapożyczony z estetyki przejrzystej architektury, umożliwia swobodną, dowolnie zmienialną konstrukcję, ktòra wchodzi w związek z przestrzenią. Puste kartony są impulsem do samodzielnej aktywności i zaproszeniem do dalszego pisania.
Imię Maria w językach europejskich
Imię Mikołaj w językach europejskich
Kultura i tożsamość
Kościół i jego imię przekazuje tradycję podwójnie. Stojący często od stuleci budynek kościelny obrazuje zastygłą w kamieniu wiarę poprzednich pokoleń. Jego sztuka ukazuje głębię i fantazję naszych poprzedników oraz ich ówczesny świat myśli. Kościół jest centrum i widocznym symbolem miejscowości, prezentującym określoną epokę w budownictwie i historii – choćby przez ciężkie mury i okrągłe okna stylu romańskiego, czy też przez duże, wysokie okna i ostrołuki gotyku. Kościół był dla osób opuszczających rodzinną miejscowość jej symbolem. Dla podróżnych wieża kościoła stanowiła punkt orientacyjny. Każda miejscowość oferuje kartki pocztowe przedstawiające lokalny kościół. Elżbieta czy Magdalena, Tomasz czy Andrzej – każde z tych imion i inne imiona biblijne, które noszą kościoły, budują tożsamość, która łączona jest z obrazem tych szczególnych ludzi, z ich życiem i cechami charakteru. Z tego wyrasta wzór norm i wartości, według których możemy się orientować. To one kształtują nie tylko wiarę, ale także ogólnie życie i kulturę. Do tego wzoru należą oprócz wiary również miłość i nadzieja. Wiara, miłość i nadzieja stanowią podstawowe wartości chrześcijańskiej kultury. Znakami ich są krzyż, serce i kotwica. Znaki te można znaleźć pojedynczo lub razem w wielu kościołach lub na pomnikach nagrobnych. Marynarze tatuują krzyż, serce i kotwicę na przedramieniu lub noszą je na naszyjniku. Wraz z tymi wartościami i ich symbolami powstają często nieświadome, ale mimo to ścisłe związki z rodzinnymi stronami i kościołami, gdyż z nimi to łączy się poczucie lokalnego i duchowego bezpieczeństwa. W ten sposób kultura buduje tożsamość.
NOMEN EST OMEN
Wielu ludzi twierdzi podobnie jak J.W. von Goethe w „Fauście”:
„Zwij je, jak tylko chcesz, Zwij: szczęście, miłość, Bóg!
Ja na to nie mam nazw! Uczucie wszystkim jest,
A nazwa — brzęk i dym, Co niebios żary ćmi”.
Inni wierzą wprost przeciwnie: „Nomen est omen“. Imię jest znakiem. Są oni pewni: „Powiedz mi twoje imię, a powiem ci, kim jesteś“. W literach i sylabach imienia upatrują oni ukrytych posłań i pewnych cech charakteru. Z imionami łączą się często konkretni ludzie, obrazy i przedmioty. Nasza pamięć zachowuje je pod tymi imionami. Także firmy ja np. producent samochodów Volkswagen dba o imiona. W przeszłości auta otrzymywały imiona od swych kierowców- Käfer lub Bulli. Dziś nazywane są one tak jak dziedziny sportu (golf), wiatry (passat) lub akronimy (T-Rock). Imię ma wywoływać obrazy. Imię tworzy związek i kontakt. Imion nie możemy definiować tak jak przedmioty np. dom czy stół. Doświadczamy, że imiona mają znaczenie, a czasami nawet wiele znaczeń, żez każdym człowiekiem otrzymują one także twarz. Wielu ludzi nosi imiona niezwykłe – imiona gwiazd czy też imiona z seriali, takie jak Coco, Wolke albo Emmylou Ocean. Inni preferują tradycyjnie klasyczne imiona, takie jak Karl, Richard czy Heinrich. Wszyscy z imionami coś łączą – jedni ich życie tu i teraz, inni ich przywiązanie do tradycji i wcześniejszych pokoleń. Tak samo jest z długimi i krótkimi imionami. Jednym podoba się Tess lub Tom, bo są krótkie i brzmią dynamicznie. Dla innych atrakcyjne są imiona takie jak Amelie lub Dominik, ponieważ brzmią one elegancko i dźwięcznie. Dokąd prowadzą nas imiona? Co kryje się za naszą więzią z nimi? Co mówi imię o nas samych? Jakie znaki przesyła twoje imię?
Sprichwörter zu verschiedenen Namen
proverbs about/ with names
Ojczyzna i człowiek
Poczucie i zrozumienie ojczyzny powstaje i rośnie wraz z własną historią, z historią własnej rodziny i z otoczeniem. Kształtowane są one przez dom rodzinny, szkołę, przyjaciół, przez region i religię, w których dorastamy. Ojczyzna jest miejscem bezpieczeństwa i tęsknoty. Jest ona też miejscem konfliktów i prób wytrzymałości. Imiona stanowią przy tym ważną spoinę. Jako nazwy przedmiotów i miejsc zachowują one historię w teraźniejszości. Nazwy miejscowości zawierające końcówkę„-burg“ lub „-furt“, przypominająo ich historii, gdy były one zamkami lub brodami przez rzeki. Jako imiona ludzi są one nie tylko historią, ale także rzeczywistością – dziewczynki i kobiety noszące imię Maria, Miriam, Mary albo Maryam – chłopcy noszące imię Nicolaus, Nico, Klaus, czy Niklas. Wiele imion istnieje już od stuleci. Imiona biblijne takie jak Hanna czy Elizabeth, Michael czy Thomas są jeszcze starsze. Irlandzkie imię Kevin istnieje już od 1300 lat. Imię Jennifer z Kornwalii było już znane w średniowiecznych sagach jako Genoveva. Imiona wiąże się z określonymi cechami i wartościami. Występują one wciąż na nowo, ponieważ to one nadają imionom siłę i dźwięk, piękno i ojczyznę. Także kościoły noszą imiona. Są to imiona szczególnych ludzi, którzy żyli według wartości chrześcijańskich i w ten sposób stali się wzorami do naśladowania. Kościoły wnoszą te imiona w regiony i nasze życie. Tak samo ludzie nosząc te imiona, tworzą tu i teraz bezpośredni i emocjonalny do nich związek. To ludzie są ojczyzną. Imiona dają ojczyznę, są mostem pomiędzy nami, wiążą nas z naszą rodziną i przyjaciółmi.
Patrocinium
Łacińskie słowo Patronusoznacza patrona lub rzecznika, któremu podlegają instytucje takie jak kościół, szpital czy szkoła. Patronem był z reguły człowiek uznany za świętego jak Maria czy Nikolaus. Tym świętym poświęcane były kościoły. Początkowo czynione to było w miejscu ich grobu. Wraz z przekazem relikwii świętych stało się możliwe budowanie kościołów w dowolnych miejscach. Do dziś dobrze można rozpoznać, kto je finansował. Kościoły pod wezwaniem świętego Mikołaja opłacane były często przez kupców i marynarzy, gdyż jest on ich patronem. Jest on też patronem Grecji, Chorwacji, Rosji, Lotaryngii, Sycylii, Aberdeen, Alicante Amsterdamu, Bari, Freiburga w Szwajcarii, Nowego Jorku, Siegen, dzieci, uczniów, dziewczynek, a także bankowców, więźniów, pielgrzymów i podróżnych. Maria jest miedzy innymi patronką zakonu Cystersów, kościoła katolickiego i całego katolickiego świata chrześcijańskiego, Chorwacji, Polski, Węgier, Stanów Zjednoczonych, Bawarii, Katalonii, Akwizgranu, Bredy jak również dziewic, księży, położnych, karczmarzy, kucharzy, garncarzy, kiperów i zabłąkanych. Wystawa „Wezwałem cię po imieniu“ zostanie zaprezentowana w 2018 roku w każdym landzie Republiki Federalnej Niemiec w jednym kościele pod wezwaniem Mikołaja (Nikoleikirche) i równolegle w jednym kościele pod wezwaniem Marii (Marienkirche). Wybrane kościoły reprezentują wielką sieć kościołów na terenie Niemiec i Europy, które łączy imię i jego blask. Historia imion i kościołów jest historią miejsc i ludzi. Kościoły te są przykładowymi punktami wyjściowymi do zbadania własnego imienia i jego ukorzenienia w historii.